Maria Simma (1915-2004) to prosta wieśniaczka z Austrii, która miała łaskę kontaktu z duszami czyśćcowymi. Trzykrotnie usiłowała wstąpić do klasztoru, ale ze względu na stan zdrowia za każdym razem spotykała się z odmową. Od 1940 r. zaczęła mieć widzenia dusz czyśćcowych. Widzeniom tym towarzyszyły dotkliwe cierpienia fizyczne.

Ks. Jan Kracik, historyk, opisał wydarzenia, gdy kolejne fale epidemii dżumy dotykały staropolskie społeczeństwa. 

Śledząc opisane przez autora historię przekonujemy się, że mimo zmieniających się epok i obyczajów, ludzkie postawy wobec epidemii pozostają niezmienne. Od nas tylko zależy, czy staniemy z nią do walki, czy pozostaniemy tylko jej biernymi obserwatorami.

Pozycja zawiera prośby i modlitwy uwielbienia Boga w zjednoczeniu z Aniołami, którzy są pośrednikami pomiędzy Bogiem a człowiekiem. 

Jezus na krzyżu przekazuje niejako swój duchowy testament, oszczędny w słowach, ale mający moc równą mowie wygłoszonej przez Niego podczas Ostatniej Wieczerzy.

„Nikt nie myśli o potrzebach drugiego (..) W istocie wielu chrześcijan nie tylko nie rozdaje dóbr własnych, ale nawet kradną cudze. Nie tylko, mówię, gromadząc własne pieniądze, nie składają ich u stóp apostołów, lecz nawet przeganiają sprzed kapłanów swoich braci, którzy szukają pomocy.”

fragment kazania

Opracowanie redakcyjne: ks. Łukasz Leonkiewicz

Tłumaczenie: Dominika Krupińska

Prawosławny klasztor założony w XV wieku znany jako Pustynia Optina stał się w XIX w. ważnym ośrodkiem duchowym za sprawą świątobliwych mnichów, nazywanych Starcami z Optyny. Stali się duchowymi przewodnikami dla przybywających tam rzesz pielgrzymów zauroczonych ich sposobem życia i modlitwą.

“Pożyjemy, zobaczymy” głosi powiedzenie. Ks. Dolindo traktuje je przewrotnie i pisze: “Kto umrze, zobaczy”.