Marek Starowieyski
Utwory św. Efrema (ok. 306–373) i anonimowe powstałe w jego kręgu oraz innego wielkiego poety Jakuba z Sarug (451– 521) zaliczamy do poezji syryjskiej. Jest ona głęboko zakorzeniona w Biblii.
Jest to poezja zadziwienia nad Wcieleniem Syna Bożego, oraz nad dziewictwem i macierzyństwem Maryi, która przyczyniła się do rozwinięcia kultu Maryjnego w Kościele.
Dostępny
Bezpieczne Płatności dzięki PayPal i Dotpay
Darmowa dostawa od 99 złotych
Jesteśmy Dla Was od poniedziałku do piątku 8:00-16:00
Utwory św. Efrema (ok. 306–373) i anonimowe powstałe w jego kręgu oraz innego wielkiego poety Jakuba z Sarug (451– 521) zaliczamy do poezji syryjskiej. Jest ona głęboko zakorzeniona w Biblii. Wynika to z ówczesnego przekonania, że żadne słowa nie są w stanie opisać niepojętego Boga. Można więc o Nim mówić jedynie za pomocą biblijnych obrazów wyjaśnianych alegorycznie lub symbolami i skojarzeniami. Jest to poezja zadziwienia nad Wcieleniem Syna Bożego, a jednocześnie nad dziewictwem i macierzyństwem Maryi.
Czytając hymny Efrema, widzimy Maryję jako jaśniejącą niesłychaną wprost pięknością i świętością. Święty porównuje Jej czystość do bezgrzeszności samego Chrystusa, w czym widziano zapowiedź nauki o Niepokalanym Poczęciu. Tymczasem w twórczości Jakuba z Sarug dostrzegamy fascynację dobrocią Bożą i pięknem świata oraz przekonanie, że bardziej godne Boga jest raczej opiewanie niewypowiedzianej tajemnicy niż jej „bezwstydnie badanie”.
Teksty te przyczyniły się do rozwoju kultu maryjnego w Kościele.
Ks. Jan Kracik, historyk, opisał wydarzenia, gdy kolejne fale epidemii dżumy dotykały staropolskie społeczeństwa.
Śledząc opisane przez autora historię przekonujemy się, że mimo zmieniających się epok i obyczajów, ludzkie postawy wobec epidemii pozostają niezmienne. Od nas tylko zależy, czy staniemy z nią do walki, czy pozostaniemy tylko jej biernymi obserwatorami.
Niepublikowane rozważania kard. Martiniego, wybitnego biblisty. Opisując postawy, uczucia i doświadczenie Marii Magdaleny, pokazuje naszą drogę do rozpoznania, zobaczenia i niemal dotknięcia Boga.
Świętość nie jest rzeczą przeznaczoną dla osób uprzywilejowanych: wszystkich nas Pan powołuje, od wszystkich nas oczekuje Miłości tam, gdzie się znajdujemy, od wszystkich, jakikolwiek byłby ich stan, ich zawód i zajęcie. Ponieważ to zwyczajne życie, najzwyklejsze, niepozorne może być środkiem do uzyskania świętości.
Josemaria Escriva
Dlaczego nie wystarczy być porządnym, by być chrześcijaninem? Czego nam brakuje? Na czym polega tajemnica modlitwy? I dlaczego Panu Bogu zależy na tym, byśmy się modlili?
Książka Ostatnie dni Prymasa Tysiąclecia, jest diariuszem ostatnich trzech miesięcy życia Prymasa Wyszyńskiego oraz wiernym zapisem tekstów homilii i listów napisanych w tym okresie przez ciężko chorego Prymasa.
Rozmyślania św. Bonawentury nad życiem i nauczaniem Jezusa od narodzin do zesłania Ducha Świętego. Napisane w sposób przystępny i przemawiający do serca, zachęcają do lepszego poznawania Chrystusa.
Utwory św. Efrema (ok. 306–373) i anonimowe powstałe w jego kręgu oraz innego wielkiego poety Jakuba z Sarug (451– 521) zaliczamy do poezji syryjskiej. Jest ona głęboko zakorzeniona w Biblii.
Jest to poezja zadziwienia nad Wcieleniem Syna Bożego, oraz nad dziewictwem i macierzyństwem Maryi, która przyczyniła się do rozwinięcia kultu Maryjnego w Kościele.