Odkryjmy historię, która ukształtowała fundamenty chrześcijaństwa. „Sobory niepodzielonego Kościoła” ukazują kluczowe momenty w historii teologii, od Soboru w Nicei do Soboru w Konstantynopolu, ukazująca zmagania i triumfy pierwszych ojców Kościoła. Książka dokumentuje doktrynalne orzeczenia, ale bada także aspekty dyscyplinarne, które wpłynęły na rozwój wspólnoty chrześcijańskiej.

Unikalna perspektywa: Autor przedstawia różnice między podejściem katolickim a prawosławnym do ekumeniczności soborów, zachęcając do refleksji nad wspólnym dziedzictwem oraz punktami spornymi, które miały decydujący wpływ na przyszłość Kościoła.

Głęboka wiedza: Książka pozwala zrozumieć, jak fundamentalne pojęcia teologiczne ewoluowały w wyniku debat i sporów, które nadal mają znaczenie dla współczesnych wiernych.

Wartość edukacyjna: Dzięki przystępnemu językowi i klarownemu stylowi, „Sobory niepodzielonego Kościoła” staje się doskonałym źródłem wiedzy zarówno dla teologów, jak i dla każdego, kto pragnie zgłębić tajniki swojej wiary.

Refleksja nad historią: Książka skłania do głębszej pokory wobec wiary, ukazując ludzkie błędy i zawirowania w dążeniu do prawdy. To nie tylko historia Kościoła, ale także opowieść o ludzkich emocjach, ambicjach i aspiracjach.

.

Ks. Prof. Marek Starowieyski – wybitny polski teolog i patrolog, znawca chrześcijaństwa antycznego i nauki Ojców Kościoła, autor wielu książek oraz artykułów.

FRAGMENT:

Przymiotnik „przedsoborowy” jest używany obecnie zazwyczaj w znaczeniu „przed Soborem Watykańskim II”. Otóż w naszym wypadku chodzi o coś zupełnie innego, o inną „przedsoborowość”. Wiemy bowiem, że – pomijając Sobór Jerozolimski (…) pierwszy sobór powszechny został zwołany do Nicei w 325 roku, a po nim zwołano szereg innych, z których ostatni był Sobór Watykański II. Osiem z nich miało miejsce w Kościele niepodzielonym na Wschodzie, pozostałe – na Zachodzie, w Kościele łacińskim. Zatem od Soboru Nicejskiego możemy mówić o Kościele soborowym, to jest takim, w którym raz na pewien czas są zwoływane sobory, które odgrywały bardzo ważną rolę w jego życiu. Ale co było przedtem? Jak doszło do zwołania tego pierwszego soboru? I nie chodzi nam tu o bezpośrednie powody jego zwołania, ale o to, jak doszło do tego Kościoła soborowego; czy była to nowość IV wieku, czy też jest to wynik pewnego procesu rozwoju pojęcia i rozumienia Kościoła? Jest to sprawa o tyle ważna, że często słyszymy dwa przeciwstawne sobie pojęcia: Kościoła przedkonstantyńskiego, czyli przedsoborowego, i pokonstantyńskiego, czyli posoborowego. U podstaw tych pytań leży jedno, bardziej ogólne: czy rozwój Kościoła polega na wolnym dojrzewaniu świadomości i ciągłym rozwoju swojej nauki, praktyk i instytucji, czy też, jak chcą niektórzy, jest on instytucją statyczną, która zatrzymała się na pierwszych ośmiu soborach (lub na siedmiu), by potem pozostać przy statycznym korzystaniu z uprzednio zdobytych ustaleń.