Głóg (Crataegus) jest rośliną rozpowszechnioną w północnej strefie umiarkowanej: Europie, Azji i Ameryce Północnej. Występuje dziko w lasach, na polanach, na zboczach wzgórz i gór oraz w parkach i ogrodach jako drzewo ozdobne lub krzew. Jest to roślina o grubych ciernistych gałęziach, której surowcem zielarskim są kwiaty, liście i owoce.

Białe lub różowe kwiaty zbiera się wiosną, na początku kwitnienia, i suszy. Aby część z nich mogła przekształcić się w owoce, nigdy nie zbiera się wszystkich kwiatów z jednego krzewu. Owoce głogu dojrzewają jesienią, nabierając charakterystycznej ciemnoczerwonej barwy. Zbiera się je we wrześniu i październiku, a używa świeżych, lub suszonych.

Substancje chemiczne zawarte w głogu: wspomagają trawienie, usprawniają przepływ krwi w naczyniach krwionośnych, poprawiają ukrwienie tkanek.

Głóg przede wszystkim działa na układ krwionośny. Powoduje rozkurcz drobnych tętniczek, zwiększenia przepływu wieńcowego oraz pośredniej beta-stymulacji mięśnia sercowego. Dzięki temu, zwiększa siłę skurczu mięśnia sercowego. Ponadto, łagodnie obniża ciśnienie krwi, zmniejsza stężenie cholesterolu LDL i triglicerydów we krwi, a także wykazuje działanie uspokajające.

Głóg jest bardzo korzystnie oddziaływującym surowcem na naczynia krwionośne, wykazuje aktywność przeciwmiażdżycową, obniża stężenie "złego" cholesterolu LDL oraz triglicerydów we krwi. Jest rośliną szeroko stosowaną w niewydolności serca, chorobie wieńcowej oraz dusznicy bolesnej.