Arcybiskup Grzegorz Ryś odpowiada na pytania i zarzuty stawiane dzisiejszemu Kościołowi w Polsce. Analizuje obecną sytuację, odwołując się do Pisma Świętego i chrześcijańskiej tradycji i korzystając z wypowiedzi papieży i dokumentów soborowych. Opowiada, jak w ciągu ostatnich dziesięciu lat zmieniła się mentalność i procedury kościelne.

Wypowiadamy ją w potrzebie. Szepczemy w nadziei na lepsze. Powtarzamy w myślach, dziękując za otrzymane łaski. Niekiedy wymaga samotności, kiedy indziej wspólnoty i liturgicznych rytuałów. I choć przeważnie ma ściśle określoną treść, bywa, że ubieramy ją we własne słowa. Czasem jest jedyną rzeczą, jaką jesteśmy w stanie zrobić dla innych. I może być wszystkim, co mamy.

Zdumiewająca historia francuskich zakonnic, które w XIX wieku w imię swojej wiary opuściły klasztory i ruszyły w świat. W kornetach i z różańcami jako paszportami przepływały oceany, przemierzały dżungle i pustynie, aby dzielić życie rdzennych mieszkańców ze wszystkich kontynentów – czasami nawet zanim dotarli tam odkrywcy i kolonizatorzy.

Od wczesnego dzieciństwa mówiła swoim bliskim, że chce zostać świętą. Swoje powołanie odkryła w wieku trzech lat, a kilkanaście lat później wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi. Siostra Leonia Nastał, która może być nazywana polską Teresą od Dzieciątka Jezus, przez wiele lat zapisywała słowa usłyszane od Chrystusa. To On wybrał Leonię. 

Piekła nie ma, a nawet jeśli istnieje, to na pewno świeci pustkami jakże często słyszałem tę opinię z ust tak zwanych dobrych chrześcijan, także tych należących do stanu duchownego, a nawet z ust wyświęconych kapłanów. Jeśli jednak zadamy sobie trud ponownego przeanalizowania Ewangelii, ze zdumieniem odkryjemy, że wcale nie tak brzmi orędzie Jezusa. 

Kobiety, które uczą, inspirują, stawiają wyzwanie.