Znakomita historia soborów Kościoła sprzed podziału wraz z wyborem tekstów soborowych. To pierwsza od lat 80. XX wieku histo­ria soborów napisana przez polskiego autora.
Ks. prof Marek Starowieyski to wybitny teolog i patrolog, autor wielu publikacji z zakresu chrześcijaństwa antycznego i patrologii, profesor nauk teologicznych.

„Kto się boi Jana Pawła II?” to książka, która stawia ważne pytania: dlaczego w Kościele i poza nim są  osoby, które kwestionują dorobek Świętego Papieża? Dlaczego marginalizuje się rolę, jaka odegrał Jan Paweł II w przeobrażeniu  Kościoła i świata?

Opracowanie redakcyjne: ks. Łukasz Leonkiewicz

Tłumaczenie: Dominika Krupińska

Prawosławny klasztor założony w XV wieku znany jako Pustynia Optina stał się w XIX w. ważnym ośrodkiem duchowym za sprawą świątobliwych mnichów, nazywanych Starcami z Optyny. Stali się duchowymi przewodnikami dla przybywających tam rzesz pielgrzymów zauroczonych ich sposobem życia i modlitwą.

Współczesny świat już dawno wyrzucił ze swojego słownika takie terminy, jak: pokusa, grzech, cnota, zawierzenie, pokora czy posłuszeństwo. Autor książki przypomina nam o tych wartościach nauczaniem ks. Dolindo Ruotolo, który stał się dla wielu współczesnych nowym Mojżeszem, prowadzącym lud od nieufności do całkowitego zawierzenia Bogu.

Każde miejsce ma swojego ducha – genius loci – który sprawia, że jest ono niepowtarzalne. Anielskie legendy zaprezentowane w tym tomie są osadzone w konkretnej czasoprzestrzeni oraz powiązane z wydarzeniami i osobami kształtującymi dzieje Polski. Szerokie tło historyczne i odwołania do źródeł pozwalają czytelnikowi lepiej zrozumieć poszczególne opowieści,

Ks. Jan Kracik, historyk, opisał wydarzenia, gdy kolejne fale epidemii dżumy dotykały staropolskie społeczeństwa. 

Śledząc opisane przez autora historię przekonujemy się, że mimo zmieniających się epok i obyczajów, ludzkie postawy wobec epidemii pozostają niezmienne. Od nas tylko zależy, czy staniemy z nią do walki, czy pozostaniemy tylko jej biernymi obserwatorami.

Świętość nie jest rzeczą przeznaczoną dla osób uprzywilejowanych: wszystkich nas Pan powołuje, od wszystkich nas oczekuje Miłości tam, gdzie się znajdujemy, od wszystkich, jakikolwiek byłby ich stan, ich zawód i zajęcie. Ponieważ to zwyczajne życie, najzwyklejsze, niepozorne może być środkiem do uzyskania świętości.

Josemaria Escriva